O George Gordon Noel Byron, Στ ́ Λόρδος του Byron γεννήθηκε στο Λονδίνο 1788 και πέθανε στο
Μεσολόγγι το 1824. Άγγλος, ρομαντικός ποιητής και εμβληματική μορφή του Φιλελληνισμού.
Ο νεανικός βίος του Byron υπήρξε ταραχώδης και προκλητικός για τα αυστηρά ήθη της
βρετανικής κοινωνίας των αρχών του 19ου αιώνα. Στο εκτενές, και πλέον διάσημο από τα ποιήματά του,
Το προσκύνημα του Childe Harold, αποτυπώνεται τόσο η ανήσυχη, περιπετειώδης φύση του συγγραφέα
όσο και η έντονη μελαγχολία, βασικό χαρακτηριστικό του βυρωνικού έργου.
Καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Byron διαδραμάτισε η «συνάντησή» του με το ελληνικό εθνικό
κίνημα. Η πρώτη του γνωριμία με τον τόπο και τους ανθρώπους έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια ενός
ευρύτερου περιηγητικού ταξιδιού στη Μεσόγειο και την οθωμανική Ανατολή το 1809. Οι εμπειρίες
αυτού του πρώτου ταξιδιού υπήρξαν η έμπνευσή του για τη συγγραφή έργων με έντονο τον
οριενταλιστικό χαρακτήρα όπως, Ο Γκιαούρης, Ο Κουρσάρος, Παρισινά, Η νύφη της Αβύδου, Λάρα και Η
πολιορκία της Κορίνθου. Ακόμη πιο αποφασιστικής σημασίας, ωστόσο, υπήρξε το ταξίδι του το 1823
στην επαναστατημένη Ελλάδα. Η γνωριμία του με τους εξεγερμένους ραγιάδες, με τους πρωταγωνιστές
της επανάστασης, όπως ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, και κυρίως με τους αδούλωτους Σουλιώτες,
υπήρξαν για τον Byron συγκλονιστικές εμπειρίες ικανές να ανανοηματοδοτήσουν τη ζωή του νεαρού
ποιητή.
Στην «ηρωική πόλη» του Μεσολογγίου, όπου επέπρωτο να αφήσει την τελευταία του πνοή, και
στην οικία της οικογένειας Καψάλη, εγκαταστάθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1824. Το πάθος των Ελλήνων για
ελευθερία συνεπήρε τον Byron ο οποίος ρευστοποίησε σημαντικό τμήμα της περιουσίας του με στόχο να
συνδράμει τον αγώνα τους. Μεταξύ άλλων πούλησε για το σκοπό αυτό μέρος των κτημάτων του,
πλήρωσε τμήμα του εθνικού δανείου ενώ χρηματοδότησε το ταξίδι του Ιωάννη Ορλάνδου και του
Ανδρέα Λουριώτη στο Λονδίνο με στόχο να διαπραγματευθούν τη σύναψη δανειακής σύμβασης με τη
βρετανική κυβέρνηση. Έκτοτε ο Byron διαδραματίζει ρόλο εγγυητή και μεσάζοντα μεταξύ Αγγλίας και
των επαναστατικών ελληνικών κυβερνήσεων ενώ στη συνέχεια θα αναλάβει από κοινού με τους Λάζαρο
Κουντουριώτη και τον Συνταγματάρχη Leicester Stanhope επίτροπος για τη διαχείριση του πρώτου
επαναστατικού δανείου.
Η άμεση συμμετοχή του στα ελληνικά επαναστατικά δρώμενα και τις πολιτικές ζυμώσεις έφεραν
τον Byron αντιμέτωπο με το συγκρουσιακό κλίμα που είχε αρχίσει να δημιουργείται ανάμεσα στο
Εκτελεστικό και το Βουλευτικό σώμα, στον Κολοκοτρώνη και τον Μαυροκορδάτο. Συνεπής στην
απόφαση του να λειτουργεί ως γεφυροποιός ανάμεσα στις αντίπαλες παρατάξεις που είχαν αρχίσει να
δημιουργούνται στο στρατόπεδο των Ελλήνων, ο Byron αποδείχθηκε ισορροπιστής, μια φωνή
μετριοπάθειας και συνδιαλλαγής. Αξιοσημείωτη, επίσης, ήταν η προθυμία του να συμμετάσχει σε
πολεμικές επιχειρήσεις, γεγονός ασύμβατο τόσο με την ασθενική φύση και κράση του όσο και με την
απουσία εμπειρίας στο πεδίο της μάχης.
Ήταν αυτή η ασθενική του φύση στην οποία πρέπει να αποδοθεί και το πρόωρο τέλος του. Οι
συχνές βροχοπτώσεις και η υγρασία της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου εξασθένησαν τον Byron, o
οποίος όλο και συχνότερα διατύπωνε παράπονα για την επιδείνωση της υγείας του. Τελικά, ασθένησε
βαριά και εξέπνευσε στις 19 Απριλίου 1824. Ο θάνατός του προκάλεσε θλίψη στην επαναστατημένη
Ελλάδα και στο σύνολο της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Πλήθος ηρώων, προτομών και ανδριάντων
αναγέρθηκαν σε ολόκληρη την Ελλάδα ενώ το όνομα του δόθηκε σε οδούς και δήμο της χώρας.