Ο Άστιγξ υπήρξε ο σημαντικότερος από τους Βρετανούς Φιλέλληνες μετά τον Μπάϋρον. Ο πατέρας του ήταν στρατηγός και γι’ αυτό η σταδιοδρομία του στο Βρετανικό ναυτικό ξεκίνησε με πολλές υποσχέσεις. Όμως ήρθε σε σύγκρουση με ανώτερό του και γι’ αυτό αποφάσισε να παραιτηθεί. Έφτασε στην Ελλάδα μέσω Μασσαλίας και κατετάγη στην κορβέτα του Τομπάζη ως εθελοντής. Η αξία του φάνηκε στις επιχειρήσεις μεταξύ Τενέδου και Λέσβου. Όταν ο Δράμαλης επιχείρησε να καταλάβει την Πελοπόνησο, ο Άστιγξ ζήτησε να καταταγεί στον στρατό της ξηράς. Έλαβε μέρος στην προστασία του θαλασσινού φρουρίου του Ναυπλίου (Μπούρτζι) και το κράτησε με άλλους φιλέλληνες.
Όταν το 1823 έγινε Αρμοστής της Κρήτης ο Μανώλης Τομπάζης, ο Άστιγξ τον ακολούθησε στην εκεί ναυτική του εκστρατεία. Αρρώστησε από ελονοσία και επέστρεψε στην Ύδρα μετά την αποτυχία της επιχείρησης.
Τον Ιούνιο του 1824 υπέβαλλε στην ελληνική κυβέρνηση αναφορά για την αγορά ατμοκίνητου πολεμικού πλοίου, στην αγορά του οποίου επρόκειτο να συμβάλλει και ο ίδιος. Επιστάτησε το 1826 την κατασκευή της «Καρτερίας» την οποία και διοίκησε με μεγάλες επιτυχίες.
Τον Ιανουάριο του 1827 ο Άστιγξ έγινε αρχηγός μοίρας υπό τον Γκόρντον για να προστατεύσει την απόβαση των ελληνικών δυνάμεων στην Σαλαμίνα. Στην συνέχεια βομβάρδισε με τα πυροβόλα της «Καρτερίας» τους Τούρκους στην Μονή του Αγίου Σπυρίδωνος. Τον Φεβρουάριο απέκλεισε τα παράλια του Ερετρειακού και του Μαλιακού κόλπου και όλης της Εύβοιας. Έκτοτε τα κατορθώματα του μεγάλου θαλασσομάχου ήταν ατελείωτα.
Στις 10 Σεπτεμβρίου κατέπλευσε με ιστία λόγω έλλειψης άνθρακα, στο Ρίο και μετά στο λιμάνι των Σαλώνων όπου βρίσκονταν 7 τουρκικά πλοία. Μέσα σε μισή ώρα η «Καρτερία» με άλλα ελληνικά πλοία κατέκαυσαν τα τουρκικά και παρέλαβαν τα πυροβόλα τους. Στον κόλπο της Άμφισσας βρέθηκαν και τρία αυστριακά πλοία τα οποία συνεργάζονταν με τους Τούρκους και γι’ αυτό δημεύθηκαν από τον Άστιγγα.
Τις επιχειρήσεις του Άστιγγος στον Κορινθιακό κόλπο επικαλέσθηκε ο Ιμπραήμ για να εξέλθει από το λιμάνι της Πύλου προκαλώντας έτσι την επέμβαση των ξένων δυνάμεων στο Ναυαρίνο στις 8 Οκτωβρίου 1827.
Σε άλλη περίσταση εβύθισε αυστριακή γολέτα η οποία κρυβόταν πίσω από τα τουρκικά πυροβόλα της Πάτρας. Με δύο ελληνικές γολέτες και τα τρία αυστριακά πλοία που είχε δημεύσει, ο Άστιγξ εξετέλεσε τις διαταγές του αρχιστρατήγου Τσωρτς να αποβιβάσει ελληνικές δυνάμεις στην Ακαρνανία και μετά πραγματοποίησε επίθεση κατά της νησίδας του Βασιλαδίου έξω από το Μεσολόγγι. Οι βόμβες της «Καρτερίας» έκαψαν την πυριτιδαποθήκη του νησιού και ανάγκασε τους Τούρκους να παραδοθούν στις 15 Δεκεμβρίου.
Ο Καποδίστριας αποφάσισε τον Ιανουάριου του 1828 την ανακατάληψη του Αιτωλικού και του Μεσολογγίου και ανέθεσε στον Άστιγγα την αποστολή. Κατά την επιχείρηση ο Άστιγξ πληγώθηκε στο χέρι και μεταφέρθηκε στην Ζάκυνθο όπου πέθανε από τέτανο. Ήταν μόλις 34 ετών στις 20 Μαϊου 1828. Το Ελληνικό ναυτικό έχασε τότε έναν μεγάλο ήρωα.