Ο Ανρί ντε Ρινύ (Marie Henri Daniel Gauthier, comte de Rigny), γνωστότερος ως Δεριγνύ, ήταν Γάλλος ευγενής, πολιτικός και ναύαρχος του γαλλικού στόλου στη διάρκεια της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827). Γεννήθηκε στην πόλη Τουλ (Toul) της Λοραίνης το 1782. Παρά την ευγενική του καταγωγή, τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα. Σε ηλικία μόλις 10 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και μεγάλωσε με μια θεία του. Επιπλέον, στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης εκδιώχθηκε από το ονομαστό σχολείο στο οποίο σπούδαζε ως εσώκλειστος. Το 1798, σε ηλικία μόλις 16 ετών, κατατάχθηκε στο Ναυτικό και ακολούθησε τον Ναπολέοντα στην εκστρατεία στην Αίγυπτο. Ακολούθησε η συμμετοχή του σε πολλές ναυμαχίες και αποστολές στη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων.
Μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλώ (1815) και την επαναφορά του Παλαιού Καθεστώτος διατήρησε την θέση του στο γαλλικό ναυτικό, χάρη στην εύνοια του βαρόνου θείου του που είχε τοποθετηθεί στη θέση του Υπουργού των Οικονομικών. Προβιβάστηκε μάλιστα σε Πλοίαρχο και τοποθετήθηκε στη Μοίρα της Ανατολής η οποία έπλεε στο Αιγαίο Πέλαγος. Τον Ιανουάριο του 1823 ανέλαβε την διοίκηση της Μοίρας. Ήταν τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Έτρεφε αισθήματα συμπάθειας προς τον Αγώνα των επαναστατημένων Ελλήνων, γι’ αυτό και προσπάθησε αρκετές φορές να τους βοηθήσει, χωρίς βεβαίως να εξέλθει από το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του. Έτσι συμμετείχε, για παράδειγμα, στις διαπραγματεύσεις του καλοκαιριού του 1827 ανάμεσα στην φρουρά της Ακρόπολης και τον Κιουταχή φροντίζοντας μάλιστα και για την απελευθέρωση αρκετών Ελλήνων αιχμαλώτων. Χαρακτηριστική είναι, επίσης, η σκηνή της συνάντησής του με τον Ιωάννη Μακρυγιάννη στους Μύλους, το 1825. Τη στιχομυθία διασώζει ο Έλληνας αγωνιστής στα Απομνημονεύματά του. Σύμφωνα με αυτήν, ο Γάλλος Πλοίαρχος εξέφρασε την απορία του για τον τρόπο με τον οποίο οχυρώνονταν οι Έλληνες, για να λάβει την απάντηση από τον Μακρυγιάννη ότι οι Έλληνες είχαν τη βοήθεια του Θεού και ότι ήταν συνηθισμένοι να πολεμούν λίγοι εναντίον πολλών. Η έκφραση «τρε μπιεν (πολύ καλά)» που αποδίδεται στον Δεριγνύ αντανακλά την ικανοποίηση του Γάλλου αξιωματικού.
Ο Δεριγνύ είναι κυρίως γνωστός στους Έλληνες λόγω της συμμετοχής του, με την ιδιότητα του Υποναυάρχου και Διοικητή της Γαλλικής Μοίρας, στην περίφημη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, στις 20 Οκτωβρίου 1827, από κοινού με αγγλικά και γαλλικά πλοία, η οποία κατέληξε στην καταβύθιση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου του Ιμπραήμ Πασά ανοίγοντας το δρόμο για την επιτυχή διευθέτηση του Ελληνικού Ζητήματος και την ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους. Η επιστροφή του στη Γαλλία υπήρξε θριαμβευτική. Έλαβε τον τίτλο του Κόμη, ενώ τοποθετήθηκε ναυτικός διοικητής στην Τουλόν. Επιπλέον, του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής. Ακολούθησε η ενασχόλησή του με την πολιτική. Την περίοδο 1831-1834 διετέλεσε Υπουργός Ναυτικών, ενώ ακολούθησε μια σύντομη θητεία του στη θέση του Υπουργού των Εξωτερικών. Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1835 σε ηλικία 53 ετών.