O Αμβρόσιος Φιρμίνος Διδότος (Ambroise Firmin Didot) γεννήθηκε το 1790 στο Παρίσι. Ήταν γιος του
Firmin Didot, γνωστού τυπογράφου και εκδότη, συνεχιστή της μακράς παράδοσης της οικογένειας Didot
στο χώρο της τυπογραφίας. Προσωπικός φίλος του Αδαμαντίου Κοραή, παρακολούθησε, μετά από
προτροπή του τελευταίου, μαθήματα στη Σχολή των Κυδωνιών με δασκάλους των Θεόφιλο Καΐρη και
τον Βενιαμίν Λέσβιο, με στόχο την τελειοποίηση της γνώσης της ελληνικής.

Συμπαραστάτης των Ελλήνων στον αγώνα τους εναντίον των Οθωμανών, η σημαντικότερη συμβολή του σε αυτόν ήταν ο
κομβικός ρόλος που διαδραμάτισε στην ανάπτυξη της τυπογραφίας στην επαναστατημένη Ελλάδα.
Μεταξύ άλλων, δώρισε το πιεστήριο στο οποίο τυπωνόταν η εφημερίδα τα Ελληνικά Χρονικά του
Ελβετού δημοσιογράφου Johann Jakob Meyer (Ιωάννης Ιάκωβος Μέγιερ) στο Μεσολόγγι ενώ
σημαντικές υπηρεσίες προσέφερε ως γραμματέας του Φιλελληνικού Κομιτάτου στη γαλλική
πρωτεύουσα.

Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και στην αναγέννηση του ενδιαφέροντος για την αρχαία
ελληνική γραμματείας, αφού σε συνεργασία με τον Benedictus Hase επανεξέδωσε το Thesaurus Linguae
Grecae του Henri Estienne, έργο το οποίο από τα μέσα του 16ου αιώνα υπήρξε σημείο αναφοράς της
ελληνικής λεξικογραφίας για περίπου τρεις αιώνες. Μάλιστα ήταν ο ίδιος ο Didot που χύτευσε στα
τυπογραφικά στοιχεία για την έκδοση του μνημειώδους έργου. Στα σημαντικά εκδοτικά του εγχειρήματα
συγκαταλέγεται επίσης, η επανέκδοση του Glossarium mediae et infimae latinitatis του Γάλλου
φιλολόγου του 17ου αιώνα Charles Du Cange και η έκδοση της σειράς Βιβλιοθήκη Ελλήνων Συγγραφέων.

Διετέλεσε ακόλουθος της γαλλικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη και περιηγήθηκε την Μικρά Ασία
καθώς και τη Μέση Ανατολή. Οι ταξιδιωτικές του εντυπώσεις περιλήφθηκαν στο έργο του Σημειώσεις
από ένα ταξίδι στην Ανατολή (1826). Άλλα σημαντικά έργα του είναι οι Ωδές του Ανακρέοντος (1864),
Μετάφρασις του Θουκυδίδου (1833), Δοκίμιον περί τυπογραφίας, Άλδος Μανούτιος και ο Ελληνισμός εν
Βενετία (1875), Παρατηρήσεις περί της γαλλικής ορθογραφίας (1868). Ως αναγνώριση του έργου του έγινε
δεκτός στη Γαλλική Ακαδημία ενώ για τις υπηρεσίες του προς το ελληνικό έθνος αναγορεύθηκε επίτιμος
δημότης της πόλης των Αθηνών.

Πέθανε στο Παρίσι το 1876.